Bewust kiezen en er voor gaan.

For English version please click: Concious choices, go for them when made!!


Ken je dat, dat je iets gevraagd wordt om te doen, je er eigenlijk geen zin in hebt maar het toch doet? Dat is iets wat ik vaak gedaan heb en wat een systeem gevormd heeft in mezelf. Vandaag was de bewuste doorbraak van datgeen wat al heel lang en heel langzaam aan het veranderen is.

Na een paar nachtdiensten werd ik vanmorgen vroeg gebeld door mijn moeder. Mijn beide ouders zijn in de negentig en wonen nog zelfstandig, uiteraard met wat hulp in de huishouding. Vandaag zou mijn vader naar het ziekenhuis moeten voor controle aan zijn ogen. Zijn ogen worden steeds slechter en moeten dus met regelmaat gecontroleerd worden. Normaal gaat een lieve buurvrouw, die veel voor ze doet, mee naar het ziekenhuis voor begeleiding. Maar die had vroeg in de morgen opgebeld dat ze zich niet lekker voelde en de huisarts het beter vond dat ze meteen werd opgehaald door een ziekenauto om in het ziekenhuis gecontroleerd te worden. Dus de vraag van mijn moeder was al gauw duidelijk: wie gaat nu met pa mee naar het ziekenhuis. Mijn zus was niet te bereiken en ik wist dus dat ik het moest doen of zoals mijn moeder zei, ze de afspraak maar moesten afzeggen. Dat laatste was geen optie voor me omdat ik weet hoe lang het kan duren om een nieuwe afspraak te krijgen en mijn vader zich al helemaal voorbereid had op dit onderzoek. Ik gaf dus aan dat ik mijn vader zou komen ophalen. Nadat ik de telefoon had neergelegd had ik meteen zo'n gevoel van whaaa, dit wil ik niet, ik heb hier geen zin in, ik heb net een vrije dag en ik had uit kunnen slapen, ik ben moe, etc etc. En ik had de pest in dat ik ja had gezegd tegen mijn moeder. Nu kun je denken dat ik niet hartelijk ben naar mijn ouders. OK, het is waar dat ik niet zo close ben met hen en altijd vrij zelfstandig ben geweest. Maar ik ben er wel als ze me nodig hebben, echt nodig hebben, zonder gemanipuleer.

De rest van de morgen kreeg ik steeds meer een hekel aan mezelf. Eerst begreep ik er niets van, daarna kwam er berusting en een heldere gedachte: Waarom met deze negatieve gevoelens rondlopen als ik ik anders gewend ben? Als ik op deze manier naar mijn ouders ga, mijn vader mee neem naar het ziekenhuis, dan voelen ze die negativiteit echt wel en heb je kans dat zij zich ook nog eens schuldig gaan voelen. Ik besloot dus om meteen mijn houding te veranderen. Ik had een besluit genomen, en wilde daar ook de volledige verantwoording voor nemen. En ik wilde me daar niet rot over voelen, anders moest ik maar een nieuw besluit nemen vond ik zelf. En dat wilde ik mijn ouders ook weer niet aan doen. Dus het was mijn besluit en ik ging er voor. En tegelijkertijd stelde ik me open voor het gevoel wat daarbij hoort. Een rustig en blij gevoel. Het gevoel dat ik weer in charge was. Met dat groeiende gevoel ging ik op weg naar mijn ouders. De middag verliep als een zonnetje. Mijn ouders waren blij dat ik kwam, de afspraak verliep vlekkeloos en zonder wachttijd, de taxi stond in een minuut klaar bij het ziekenhuis en we waren in anderhalf uur weer thuis. Supersnel. En ik kwam tevreden weer thuis met de dank en liefde van mijn ouders.

Het blijkt dus maar weer dat het belangrijk is om je keuzes bewust te maken. En er dan ook naar te leven, voluit en eerlijk. Ook al lijkt de keuze soms niet zo'n leuke keuze en lijkt deze soms gedwongen genomen te zijn, als je bewust bent van de keuze en bereid bent om er jouw kleur aan te geven dan wordt het een beste keuze. En weet dat je altijd een nieuwe keuze kunt maken, elk moment, hoe dan ook, waar dan ook.