Gratitude or Appreciation

Dutch text underneath, Nederlandse tekst onderaan.

Yep, I am back again with some little words I would like to share.
I've been away for quite a period now. When I began writing these stories I thought it would be nice to have one every month. But on the way it became more and more a burden. And I found myself looking for stories that never were finished because I found them not real enough, they were not stories right out of my life and heart. And integrity is one of my keywords! So more and more time between the stories helped me to come back to the real life event stories, my life stories.
Another thing I became aware of is that the stories could be shorter and that I had to translate them in both Dutch and English. Many like to read in Dutch but I know there are many overseas readers as well.
So let's start with this new beginning, because so it feels after being severe ill for days. Recovering from that, a new kind of clarity is entering in my head.

Last months I realized that I was often using the word "gratitude". When I also ran across the word "appreciation" I felt the urge to examine this for myself. Why was I triggered and what is the difference between those words?

I was astonished to find out the following.

For me the word Gratitude means that I am grateful, thankful for what I have accomplished. That sometimes implies that I had to work hard for it, or even had to fight for it and that it was not easy all the times, that it sometimes took me a long time to achieve it, and that I now at last can enjoy it.

Appreciation is more a kind of being deeply honored for what is here, for what is given and accepted, for what I have already, what I see, smell, feel and experience. From there joy and passion rises and attention is focussed on the beauty of it. It feels worthy, right on time, sometimes unexpected and always for the good of me and others. It was wat I ever intentionally dreamed of and hoped for. And then it is there without any struggle. Like it should be that way and life is intended to be so.

The important difference between the two is that with Gratitude there might always the possibility that there is a less positive energy sticked to it. That means if we want more of it we need to undergo the same hard work or battle.
While with Appreciation it is more like a realizing that I am worth it to reach that I want, and that the Universe is picking up my positive dreams and thinking, just to make it happen, WITHOUT EFFORT!!

And this is what I am playing with right now! And I can guarantee you will be hearing more cause the signs are that this is working!!

Love you all, keep up the beautiful dreams and think big!

Yep, daar ben ik dan weer met een schrijven dat ik graag met jullie wil delen. Ik ben een aardig tijdje weggeweest van dit medium. Toen ik hier begon met schrijven dacht ik dat het leuk zou zijn elke maand een verhaal te hebben. Maar het werd steeds meer tot last om dit voor elkaar te krijgen. Ik zag mezelf naar gebeurtenissen zoeken waar ik een verhaal over kon schrijven. En eenmaal begonnen kwamen de verhalen nooit af, ik vond ze niet echt genoeg, niet goed genoeg. Ze kwamen niet recht uit mijn hart, uit mijn eigen leven en ervaring. En integriteit is een van mijn kernwoorden. Uiteindelijk zorgden de langere periodes tussen de verhalen in dat ik weer mijn eigen verhaallijn kon oppakken. En iets anders wat ik leerde is dat ik het tweetalig moest gaan doen omdat nu eenmaal veel van mijn kennissen en vrienden graag in het Nederlands lezen maar ik ook veel volgers heb in het buitenland.
Dus bij deze, een nieuw begin, want zo voelt het na een periode van goed ziek te zijn geweest. Het lijkt alsof er een nieuw soort helderheid zich van mij meester maakt.

De laatste maanden realiseerde ik me steeds vaker dat ik het woord "Dankbaarheid" gebruikte. En toen ik het woord "Appreciatie" ook nog eens bewust tegenkwam voelde ik de noodzaak om dit eens nader voor mezelf te onderzoeken. Waarom werd ik getriggerd en wat is voor mij het verschil tussen deze twee woorden.

Het woord Dankbaarheid betekent voor mij iets van erkentelijkheid of dankbaar zijn voor hetgeen bereikt is. Dat houdt meteen in dat er ergens hard voor gewerkt is, voor gestreden is en dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend of makkelijk verkregen hoeft te zijn. Dat het soms lang duurde voor ik het bereikte en dat nu het zover was ik er eindelijk van mocht gaan genieten.

Bij het woord Appreciatie heb ik meer iets van waardering en diepe verering voor wat er al is, voor wat is gegeven en geaccepteerd, voor wat ik heb, wat ik voel, zie, ruik en ervaar. En van daaruit ontstaat er de vreugde en passie voor, en attentie wordt gefocust op de schoonheid van dat alles.
Het voelt waardig, precies op tijd, soms onverwacht en is altijd uit het beste voor mezelf en anderen. Iets waar ik altijd al op hoopte of van droomde. En dat het dan er opeens is, zonder enige moeite. Alsof het zo altijd heeft moeten zijn en dat het leven ook zo bedoeld is.

Het belangrijke verschil tussen deze twee zit hem in het feit dat bij dankbaarheid ik altijd een energie voel van de strijd en de energie die het gekost heeft. Dat betekent dat als ik meer van dit wil ik dus weer diezelfde energie moet ervaren. Terwijl bij appreciatie het meer een energie is van dat ik het waard ben om te bereiken of verkrijgen van wat ik wil, en dat het universum deze positieve gedachten en dromen oppikt en het verwezenlijkt, ZONDER ENIGE MOEITE!!

En dit is waar ik nu tegenwoordig mee aan het spelen ben. En ik garandeer je dat je er meer van gaat horen want de tekenen zijn er volop.

Hou van jullie allemaal, blijf je mooie dromen dromen en denk groots!!!

Bruises

Feed back? Let me know please!

The heart is bleeding, the body is bruised. What is going on? It is time to stop, to breath deeply and let all what is here be accepted.
A lot of people are going through difficult times right now. Me too. I would not be honest if I say that it is always sunshine and fun and all what some of us always tend to say. No. I am human and my body is responding to all kind of events I see, I hear, I feel. Most of the time I am focussed on the nice and positive things. Sometimes it becomes difficult and focus is fading towards the less beautiful parts of life and problematic things. With all the emotions that come along with them.
Today is such a day. A day that all that doesn't work for me comes together. That all the pain I have seen and felt is flowing over. That all the patience I ever had is lost and loads of negative feelings are coming out. This is not me, this is not what I am and yet it needs to be done, although I do not like it.

Speaking out, finding solutions, asking for help and assistance in my prayers. I know I can do it. And immediately doubts are rising. What about creation and manifestation? Why did I create this, which lessons are to be learnt?

I continue daily life with the knowing this can be solved. I trust and I have the confidence that magic is just around the corner. I will open up and allow the energy to flow through me. But please let it be done soon, thank you.

As the artist who made this said:
You can look behind and see all the flowers you left behind or you can look behind and feel chased by the flowers.

As for now it is the latter for me. I feel chased by something beautiful only I can not yet see the beauty in it!

Why would I write?

Feed back? You are welcome to let me know please!

Again I feel the urge to write. But why would I write? So much has already been written, so much already been said. What would be the contribution of that what I would write or say?
I do not know. I do not know if it will contribute anything to your life or someone else’s life.
One thing is for sure: I feel the urge and that must have a reason! So why not doing it, just writing without a goal, without anything to have to accomplish or to prove. Just because I feel that it feels good.
And while writing the story develops into something that wants to be said from within me and wants to be heard by myself. Something that needs to become conscious. The experience of experiencing.
And suddenly I realize that for the last weeks I have been looking for reasons and subjects to write something. And nothing came up, nothing was important to share I thought. And now the message to self is that it is not to share but to let the unconscious speak freely, to listen to it, to watch it unfolding in the way it manifests and to experience the magic in it.
What is the magic than? I would ask. The magic is in the way the energy of the words will flow. Let myself be surprised of where the words will go and what they will accomplish. Nothing to be achieved and yet everything to be allowed.
The words flowing out are feeling kind of sacred, because right at this moment there is a relief of believe. I am on purpose and what I do is on purpose, no matter what or how. I am who I am and I do what I do in my way. That what I thought was keeping me away from writing, is back with a lightness that I remember and recognize so good. 

Connecting  words to sentences and share them with others with a light heart is what I like to do.
So happy and delighted, with loving kindness I share my experience with you.

Do whatever you want to do with it or let be done what may be done. I feel blessed and connected.
I love being the experience although I sometimes not understand immediately what it is all about.

I love living in the experience and I wish you the same.

From heart to heart with Love, Light and Laughter....

Peter

Sounds of Music or Music of sounds

This week I celebrated my being (no not my birthday) by a day at the spa-wellness. It was a beautiful day and it was quite calm at the resort. So I entered a variety of spa's and sauna's, had a lovely lunch and diner and felt as a king living in pure bliss and wealth.

During the afternoon I could even enjoy the sun and I sat myself down in a garden at one of the far corners of the complex. I was alone and I felt comfortable enjoying the sun, wind and sounds of the birds.

At a certain moment I gazed away for a moment and immediately I woke up again with a picture of a divine lady before my mind's eye. I had no idea who she was. I was surprised and even got more surprised when I suddenly remembered what sounds mentioned to me during my life.
One of my daughters had ear problems for years which influenced her life. My just born granddaughter failed the first hearing test on one ear, and although I can not remember my first moments on earth, I can imagine I had also something going on with sounds.

Then, while hearing the wind and the birds and the nearby waterfall of the thermea, I remembered the days of falling in love. Immediately the different forms of music I loved to hear passed in front of my inner eyes, together with pictures of those days. Slow dancing music, soul, rock and roll, blues, all for the different moods I used to be in, and for the times I was dreaming. Ahhh what a time that was. But is was all for listening. I did not know how to make music, harmonious accords.
I also saw the time when I learned to play the flute, however it was not all about passion.

My minds eye then jumped to the time during my forties. Rough time in hospital gave me lost of emotions to be stored away. And there were already so many. I decided to follow the accreditation course of the Healing Journey. The music they used during the seminars was of a spiritual kind. The experience was quit new: Those sounds and melodies went deep, and they brought every unworked emotion to the surface. What a relief. Again I did not notice at a conscious level what sounds could do with a person, with a person's body. But I did learn to listen to music as something that was beneficial to me.

The next moments were busy with seeing myself buying an african drum. Yes I played that, by heart. The rhythms I produced gave me the feeling to be one with the divine Earth. I never followed any lesson, I just played it and I loved it. Then there were the seminars of Lightwork. The stories and words used in those seminars, together with the music they played brought me further into my journey of life. And life became more and more beautiful.

And now I find myself playing an American Native flute. At 101010 I had the opportunity to buy one in Sedona. I didn't see the opportunity then. The same opportunity arrived here in Holland few months ago where I met a guy who is very familiar with the Sedona area and playing the most wanted flutes manufactured over there. So I bought one, followed a one day workshop with him and now I am playing from the heart, for myself, for nature, for universe, just everything you can think of. And it makes me happy.

I had no idea how much time I was "dreaming" there on that lovely place. Voices came nearer, two visitors of the wellness resort approached. I listened to them with my eyes closed. I felt not disturbed. One person had a kind of singing voice while the other was more like a buzzing one. I smiled. I listened to the birds and heard many differences in their singing. I listened to the wind in the trees. Sometimes the leaves would leave a sound, sometimes there was only wind stroking my ears.

It was a wonderful day I can say. How would you react if you had such a day in a wellness resort with sauna's, bubble baths, massages, sessions with singing bowls, under water music, good food and places to rest and meditate. For me: Heaven on Earth
I wonder if there is a resort that also gives guided meditations? Hahaha there's music in the air.

Do you recognize these artists influencing your life. Well they did mine:

Teenage years:
The Four Tops, The O'Jays, Diana Ross & Supremes, Barry White, James Brown, Elton John, Alice Cooper, David Bowie, Stevie Wonder, Queen, Marvin Gay, the Eagles, Rolling Stones, Fleetwood Mac, Santana and Pink Floyd.

Midlife (without crisis haha):
Shaina Noll, Bonny Riatt, Eva Cassidy, Miten and Deva Premal, Kirtana, Paul Schwarz, Randy Newman, Sara McLaughlin, Amy MacDonald, Nora Jones, Deuter, Gary Stadtler.

Now:
Robert Tree Cody, Wayra, Adele, Amy Winehouse, Birdy, Caro Emerald, Gotye, Laura Jansen, Zazi, Ella Fitzgerald and much more.

Alweer een uitgekomen droom

Laat me u verassen met deze titel: "Alweer een uitgekomen droom".
Het eerste wat opvalt is het woordje "alweer". Hoezo alweer? Komen bij mij dan zoveel dromen uit?

En ik durf nu wel zo'n beetje te beweren dat het inderdaad zo is. Alle dromen die ik ooit heb durven dromen zijn uitgekomen. In eerdere blogs heb ik daar al over geschreven.
Maar tegenwoordig zijn het geen dromen maar eerder gedachten over wat ik leuk zou vinden. En daar blijf ik dan aan denken en gaandeweg vormen zich meer ideetjes over het onderwerp, doen zich kleine voorvallen voor die op de een of andere manier hiermee te maken hebben en kom ik als vanzelf in actie om er iets mee te doen zonder dat ik nog echt een idee heb waar het toe kan leiden. Al vormt zich dan wel intussen een idee wat ik "te gek" zou vinden en waar ik heel blij van word.

Zo ook met deze droom, die begon als een moment van geluk met mijn kinderen. Vroeger vertelde ik mijn beide dochters verhaaltjes voor het slapen gaan. Vaak uit een boek, maar op vakantie deed ik dat al improviserend. Ze waren er gek op!
Na twintig jaar vroeg een van mijn dochters of ik ze nog wist. Ik kon me deze verhaaltjes niet zo goed meer herinneren, alleen de grote lijnen kende ik nog wel. Waarop mijn dochter vroeg of ik ze niet eens wilde opschrijven.
Nu liep ik al een tijdje met het gevoel om iets te willen schrijven, wat ik dan ook deed in de vorm van losse flodders, of in de vorm van antwoorden op de diverse Facebook berichten. Ik begon dit steeds leuker te vinden en het idee om eens te proberen om die verhaaltjes op te schrijven maakte me steeds nieuwsgieriger en blijer. Ik besloot dus om het er op te wagen.

Het eerste verhaal ging nog wat moeilijk maar na een week of drie had ik een begin verhaaltje. De mensen om me heen waren zo enthousiast dat ik besloot er nog een te schrijven. En na nog eens drie weken had ik een tweede verhaal. En het viel me op dat er in beide verhalen niets van de vroeger vertelde verhalen in terug kwam. Ik was verbaasd en voelde me heel prettig bij de twee verhalen.

En toen zei iemand dat het wel eens een boek kon worden. "Ik, een boek schrijven??? No way!!" was mijn eerste gedachte. Maar het zaadje was geplant en ik bleef met de gedachte spelen en zag me al met mijn eigen boek lopen om in de boekenkast te zetten. Dit beeld werd sterker en sterker en ik werd heel vrolijk van dit beeld.

Dus ik besloot maar door te gaan met het schrijven van deze verhaaltjes. En toen ging het snel. De sluizen gingen als het ware open en de verhaaltjes vlogen over het scherm van mijn laptop. Zonder te kijken wat ik schreef vlogen mijn vingers over de toetsen. En op het moment dat ik dacht dat het klaar was las ik het na. Dan bleek dat ik of een heel verhaal had geschreven of een deel van een verhaal waar nog iets aan toe te voegen was. Soms een week of twee later kwam dan ineens de rest van het verhaal.
"Zou het dan echt een boek worden" dacht ik nog.

Maanden later lagen er 21 verhalen klaar. Verhalen waarvan anderen zeiden dat ze een diepere betekenis hadden dan je op het eerste gezicht zou denken. En bij het redigeren van de tekst, moest ik bekennen dat de verhalen voor iedereen die ze zou lezen, jong en oud, een bepaalde boodschap bezat.
En dat vond ik ware magie. Iets wat begonnen was als een leuk probeerseltje nu gezien werd als een volwaardig boek met een boodschap.
En meteen de meest waardevolle boodschap voor mezelf: "Geloof in jezelf, geloof in wat je kunt, heb plezier in wat je doet en laat de rest los. Zie dan eens wat er gebeurt".

Nu wist ik het zeker, dit werd een boek voor iedereen. Ik vond vrijwilligers die keer op keer de verhaaltjes lazen en de foutjes eruit haalden. Ik vond iemand die de illustraties wilde doen. Deze kwamen tot stand door mezelf geen beperkingen te laten opleggen en elke keer weer mijn gevoel bij de illustraties te checken. Het werd een heel nieuw concept. En het werd heel goed aangevoeld en begrepen waar ik heen wilde met de illustraties. En dan de layout. Wat een samenwerking kreeg ik, ondanks mijn veeleisende vragen.

En zo is dus een nieuwe fase in mijn leven tot stand gekomen. Een droom is weer uitgekomen. Een gedachte die langzamerhand een droom is geworden en waar ik in ben gaan geloven. Een droom die ik leven heb ingeblazen met mijn emoties van vreugde, plezier, twijfel, geluk, liefde. Mijn energie die mijn droom in beweging bracht en het universum die de juiste mensen en ingrediënten bijeen bracht om dit tot stand te laten lomen.

Bij deze presenteer ik u de : "Kreukelbaardkronieken".

Hebt u interesse in de magische wereld van Kreukelbaard, laat u mij dit dan weten via een persoonlijk berichtje.