De politie is mijn beste vriendin geworden.
Hoe dat kan? Dat probeer ik hier uit te leggen.
Ik werk bij de Stichting Mobiele (spoed)Artsen Service Haaglanden. We werden naar een adres gestuurd waar een persoon medische hulp nodig zou hebben. Daar aangekomen was er al redelijk wat consternatie. Politie was ook al ter plaatse. Bij binnenkomst werden we geconfronteerd met een wat vervuilde woning en een enorme stank kwam ons tegemoet vanuit de slaapkamer. Daar lag een blote persoon op een sterk vervuild bed. In eerste instantie weigerde de persoon alle medische hulp. Assistentie werd gevraagd van andere sociale instellingen, maar het werd toch wel duidelijk dat de persoon eerst naar het ziekenhuis moest. Nadat we alle metingen gedaan hadden en het bleek dat de persoon niet in direct levensgevaar was keerde de rust weer een beetje terug in de overvolle kamer. Goedwillende buren waren weggestuurd en de politie had om aflossing gevraagd. Het werd al gauw duidelijk dat we enige tijd moesten wachten op het vrijkomen van een ambulance. De nieuwe agente die binnenkwam overzag de situatie en ging het huis verder doorzoeken, terwijl wij alles met betrekking tot een vlotte opname in het ziekenhuis gingen regelen, de medicijnen van de persoon probeerden te vinden en ik me ging afvragen hoe we de persoon verder konden gaan helpen, gezien de vervuilde situatie waar deze zich in bevond. Op dat moment kwam de agente met een handdoek en een pyjama en zei in het algemeen:" we zullen deze persoon eens even iets meer waardigheid geven want als deze zo mee moet in de ambulance is het nogal mensonterend. en voor ik het wist was ze de persoon een schone pyjama aan het aantrekken, het gezicht aan het wassen en samen zetten we de persoon in een schone stoel in het zonnetje. De agente had nog gauw een blikje fris voor de persoon geregeld en zowaar er kwam een glimlach op het gezicht van de zieke persoon. Van enige koppigheid of kwaadheid was niets meer te merken, en de persoon was blij dat hij naar het ziekenhuis mocht.
Vertel me nu eens, waar vind je tegenwoordig nog zo een agente. Die zonder te morren, met een glimlach deze dingen oppakt en iemand die zo in de problemen zit weer een stukje menswaardigheid teruggeeft? Alle respect voor deze dame. Zij heeft de actie ondernomen om het verschil te vormen. Het verschil voor ten minste twee personen, de zieke persoon en voor mij. Ik zag weer eens een mooi voorbeeld van hoe wij als mensen onder elkaar dit verschil kunnen uitmaken, met een paar simpele handelingen.Zou het nu niet mooi zijn als dit veel vaker zou gebeuren. Gewoon met een simpel gebaar, een glimlach, een handeling of een paar woordjes te wisselen het verschil uit te maken voor een ander.
Ik ben me er in ieder geval weer van bewust geworden hoe belangrijk dit is. En ik neem me voor om er tenminste een keer per dag bij stil te staan en het verschil te vormen door er te zijn of iets te doen. In elke actie die we doen kan het verschil zitten. Soms is het alleen een kwestie van even verder te kijken als we gewend zijn.
Met dank aan de fantastische politieagente van de politie Haaglanden.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The police, my best girlfriend
